ve o bugün cesaretini topladı nasıl mı?

kolay olmadı elbet
yanlışı doğrusu bir hayli düşündü
kendini o diye diye yiyip bitirmek mi
yoksa
içimdekileri boşaltıp kendi yoluma bakmak mı diye düşündü
kavuşmayı özlemişti bir ümitle yazdı gitti
içindeki kelimeler döküldü az biraz da olsa
ve o
kafasında binlerce soruyla cebelleşirken hayır yapacağım diye kendini cesaretlendirirken ve bütün o olumsuzlara karşı direnirken gururuna karşı koyarak yazdı gitti

artık zor gelmedi bile bile kaybetmek gereksiz
ya bir cesaret onları bir araya getirecekti ya da onları sonsuza dek ayıracaktı sanki

şu an da bekliyor ya sonu mutluluk ya hüsran neye yarar
artık önemi yoktu belki de çünkü yüreğindekileri dökmüştü
o hislerine ket vuramadı beceriksizdi bu konuda
yediği yemekte,içtiği suda o varken beceremezdi öylece sessiz kalıp onun gelmesini
bu benliğine de yakışmazdı
şimdi nasıl mı bulutların üstünde uçuyor adeta sanki hafiflemiş gibi
sonu mühim değil çünkü
o ona olan sevgisini ne buraya ne okyanus ötesine sığdırabilmişti
susmak her zaman çare değil
haykırmak en akıllacası
gurur neyimize ki
kara bir delik sonu olmayan acı
ve yalnızlık..

her işin sonu mutluluk olsun o fazlasıyla yeterdi hepimize..